Λέω τα πράγματα με τ' όνομα τους Βάζω το κόσμο κάτω Εικόνες ακολουθούν το μονοπάτι με τη σειρά τους Υποσχέσεις πολλές μα τα έργα ήταν όλα λίγα Σε μια παγίδα της ατιμίας Εφιάλτες του χθες υπάρχουν στιγμές Που η σκέψη προσπαθεί να προσπεράσει τ' όνειρο Σ' ένα κόσμο τόσο πονηρό ζεις και συ και γω Σ' ένα ταξίδι επιζώ είμαι πρόθυμος να σου πω το μυστικό Αμέσως παράτα τη σκέψη άσε τη ζωή να σε κλέψει Το μυαλό ν' αλητέψει και το παρόν να επιστρέψει Στον τόπο του και αυτό με τον τρόπο του Το σύμπαν να γίνει γροθιά πέρασαν χρόνια πολλά Που πολέμαγες τον πόνο μα μαζί με το χρόνο Κερδίζω μόνο μ' ένα παράφωνο τόνο Βρίσκω το δρόμο αποκρούω τις πύρινες λέξεις Βρίσκω το θρόνο όπως και συ έτσι και γω Προσπαθώ να επιβιώνω Τα λόγια που άκουσα χαραχτήκαν στο χρόνο Μοναχός κινείς μ' ένα παράξενο ρόλο στη ζωή Όπως άλλωστε και συ Εδώ έτσι κι αλλιώς μετράνε οι πράξεις Όχι τα λόγια άκουσα πολλά από πολλούς Μα λίγα είδα έφυγα μακριά απλά Τόσα λόγια που μένουν βαθιά Άκουσα πολλά μα λίγα είδα μετά την καταιγίδα Προσπάθησα να βρω ένα τρόπο να επιβιώνω Καλό κακό βλέπω στο χρόνο Τόσα λόγια τελικά κατάλαβα πως βρέθηκα εκεί Και ας μην το ήθελα Απ' τη σιωπή δεν παρασύρθηκα Όπως θα ‘πρεπε μα αναστήθηκα Σύντομα είδα τα πράγματα πιο καθαρά Και σήκωσα κεφάλι Πάλι στην ουσία δίνω βάση Ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω Έχω δοκιμάσει όλα τα σάλια Έτσι νομίζω το συνηθίζω Το πώς και το γιατί να ψάχνω μες την κάθε λέξη Πάλι αρχίζω δε δωρίζω δεν αναγνωρίζω ούτε μένα Δεν βρίσκω ούτε σένα μπαίνει το ψέμα Επιδεινώνεται το πρόβλημα Σπασμένα τα φρένα Στον κατήφορο δοσμένα Είμαι σίγουρος πως ήξερες καλύτερα από μένα Το πήρα χαμπάρι είναι παιχνίδι Οι καλύτεροι ηθοποιοί στη ζωή Δυστυχώς δεν είναι στο σανίδι Και είναι ήδη μια συγκάλυψη συναισθημάτων Πληγωμένου εγωισμού πραγμάτων Μια πηγή απροστάτευτων θαυμάτων Πάντα ήταν έτσι ποιος θ' αντέξει Η πληγή αυτή θα επιλέξει ποιος θα πει την τελευταία λέξη Τα λόγια έχουν ευθύνη Ποιος θα μείνει Στου μυαλού τη δίνη Τόσα λόγια που μένουν βαθιά Άκουσα πολλά μα λίγα είδα μετά την καταιγίδα Προσπάθησα να βρω ένα τρόπο να επιβιώνω Καλό κακό βλέπω στο χρόνο
Υπάρχουνε, που λες, μερικές φορές που δεν θέλεις ν'ακούσεις επαναλήψεις και προσπαθείς να πιαστείς από γλυκά οράματα, να λείψεις από τη μολυσμένη γη, από το χώμα του θανάτου να φύγεις και σαν παιδί να σκεφτείς απλά στη χώρα του ονείρου να μείνεις. Θέλεις να φωνάξεις δυνατά, τ'αστέρια να σου δώσουν σπίθες ν'ανάψεις φωτιά και να δεις τη χορεύτρια της φυλής τ' ουρανού που θα βγει να σου πει για τα άγνωστα του νου και σαν χαθείς στα πέρατα της σκέψης σου θα υψώσεις πανιά, τοξίδι για την στέψη σου. Σαν ανατείλλει το φως, θα δεις να σου γελά ένας εαυτός που σου θυμίζει κάτι καλό απ' τα παλιά. Θα αποφύγεις τη μιζέρια, αν ανοίξεις τα χέρια τη λύση θα σου φέρνουνε χιλιάδες περιστέρια. Περισσότερα αστέρια θα λάμψουν, ποτάμια θα τρέξουν θα κλείσουν πληγές, το μυαλό και η καρδιά θα αντέξουν. Φεύγω πάλι μόνος μου, σε μονοπάτια του μυαλού Αποφεύγω τις σειρήνες της ζωής αυτής προσπερνάω, ξεφεύγω. Λοιπόν, που λες, από δω για το δικό μου το καλό δεν μένει το μυαλό μου ούτε λεπτό στον κόσμο αυτό και μ' αυτό στα υπ' όψιν, εξαντλώ την κάθε σκέψη αναπνέω τον αέρα στον τόπο αυτό, γι' αυτό τον κάνω να μ' αρέσει κι όσο αντέξει. Το ταξίδι θα βρει τον τρόπο για να επιλέξει τα καλά και τα σκάρτα να ξεχωρίσει και να διαλέξει επόμενη λέξη, εκείνα που κρύβουν την ουσία και είναι τόσο ξεχασμένα στα όνειρα δεν αξίζει το σκοτάδι, όμως γκρεμίζω ένα ένα ματωμένα, από το χρόνο ξεφτισμένα, μοιάζουν ξεγραμμένα από τον καθένα βασισμένα στη ζωή μου, όμως φυλάω για μένα τα όνειρα μου μαζί με ολα εκείνα που με όλα μαζί που έχω χρόνια στην καρδιά μου καλημέρα θα πω σε όλους σας, λοιπόν, με τη σειρά μου στην υγεία μου θα πιω, θα μεθύσω από ζωή θα τραγουδώ ως το πρωί, έλα και συ μαζί. Δεν θέλω να δω κανέναν, τέρμα. Βαρέθηκα πια το ψέμα Σαρκοβόρα υποκρισία με γέμισε, τ' αυτιά μου βγάζουν αίμα. Απλά θέλω μονάχος μου να μείνω και να πίνω στην τελευταία ρουφιξιά πουλί να γίνω και να απολαύσω την περιπλάνιση σε απέραντα λειβάδια ζωής με μια ουράνια μελωδία, για δρόμο μιας πορείας σωστής. Έχω και γω όνειρα, όπως έχετε όλοι εσείς. Μια ευχή πετάω ψηλά, αγκάλιασέ την αν τη δεις. Οι πληγές κλείνουν κι αυτές στιγμές ζωντανές που ζητάν απ' τον κόσμο να ζήσει, ν' αφήσει πιο πίσω το μίσος, να κλείσει ισόβια τον ίδιο κακό εαυτό και να ν' αρχίσει την πίκρα να διώχνει, να νιώθει πως είναι ψηλά, να μιλήσει για εκείνα που πνίγουν την κάθε του σκέψη, το δρόμο που υπάρχει μπροστά του ν' ανοίξει και ν' αφήσει τα σημάδια του ανεξήτηλα στο τώρα. Ήρθε η ώρα. Στο μέλλον δεν κοιτάζω, μα ψάχνω τις στιγμές που θα'χει περάσει η μπόρα. Σηκώνω το κεφάλι ψηλά, σ' αυτό αφοσιώνομαι αποκλειστικά τη συνταγή ξέρω καλά, απλά μαζεύω τα υλικά. Μα οι καημοί δεν φαίνονται γιατί ζούνε αλλού μέσα στα βίαια μονοπάτια ματωμένου μυαλού Γλείφω πληγές, βρίζω το χθες και καταριέμαι αμέσως τις ώρες που με πιάνω και μένα να βαριέμαι ταυτόχρονα, δεν κρατιέμαι, ανοίγω φτερά και πάω ψηλά ξανά αντιδρώ στα σημάδια της ζωής αυθόρμητα και πετάγομαι μακριά, λειτουργώ με χαρά σπάω τον ήχο, τρέχω, μιλάω στα πουλιά. Πια στο παρόν ζω μ' ένα ναι, γιατί με το ίσως δεν γίνεται τίποτα. Το μίσος που κρύψαν βαθιά στην καρδιά σου κοιτάζεις και βγαίνει ανύποπτα. Απέβαλλε, λοιπόν, τις πληγές του χτες κι απόλαυσε τις στιγμές αυτές Ξέφυγες όπως θα' θελες και συ απέφυγες και είδες εκείνα που φτύνουν μιζέρια και με σκοτεινό περιτύλιγμα σχέδια και συμφέροντα ετερώνυμα τα πιο όμορφα όνειρα ήταν, εξάλλου, πάντα ανώνυμα. Κατάλυμμα βρήκα στη γραφική αντιμετώπιση των πραγμάτων, έτσι απλά. Είναι στ' αλήθεια πιο ωραία - μοιάζει με τις στιγμές που σου μιλά το χιπ χοπ δυνατά, στη ψυχή και στο σώμα τόσο βαθειά, και το κρατάω αγκαλιά λιώνω σωστά κι ανέμελα με μια! Το μικρόφωνο σε κάθε ευκαιρία έχει γραφτεί στην ιστορία η ζωή είναι πιο γλυκειά, σου λέω δεν είναι αγγαρεία. Είναι λίγες από τις στιγμες αυτές, μέρα με τη μέρα γίνονται ακόμα πιο πολλές Η ψυχή μου τραγουδάει το σκοπό αυτόν και πιο πέρα πάει, φτάνει ψηλά, στον ουρανό ακουμπάει. Οι στιγμές που ξεφεύγεις και όλα τα αποφεύγεις.. Είναι οι στιγμές που ξεφεύγεις.. Δεν θέλεις και φεύγεις...
Δε θελω να δω κανέναν τέρμα βαρέθηκα πια το ψέμα, σαρκοβόρα υποκρισία με γέμισε τ'αυτια μου βγάζουν αίμα. Απλα θέλω μοναχός μου να μείνω και να πίνω, στην τελευταία ρουφηξιά πουλί να γίνω, και να απολαύσω την περιπλάνηση σε απέραντα λιβάδια ζωής, με μια ουράνια μελωδία διάδρομο μιας πορείας σωστής. Εχω και εγώ όνειρα όπως έχετε ολοι εσείς, μια ευχή πετάω ψηλά αγκάλιασε την αν την δεις...
H Dustheadz clique ήταν μια ιδέα των FFC. Hταν κάτι σαν αλληλο - υποστήριξη των FFC με τους Razastarr. υ.γ. Στους στοίχους πετάνε πολλά υπονοούμενα (ουσιαστικά για τον BD Foxmoor) υ.γ.2.Την εισαγωγή κάνει ο Νικόλας των Razastarr και όχι ο Οδυσσέας όπως διάβασα κάπου.
paideia enas stixos ton razastarr pou paei kapws "h fulh tou ouranou menei ekei gia na sou 8umhsei pws apo thn idia 8esh to asteri pou saresei psaxnei tropo gia na pesei" apo pio komati einai?
Το καλλίτερο κομμάτι τους για εμένα και ένα από τα καλύτερα σε όλη τη hiphop σκηνή
Μαθήματα ζωής μεγάλωσα με ΦΦΣ είμαι 37και ακόμα προσπαθώ να παραμείνω οχυρωμένος …
Επειςτρ
Αμεθι17
💪💪💪💪👊🎑
Λέω τα πράγματα με τ' όνομα τους Βάζω το κόσμο κάτω Εικόνες ακολουθούν το μονοπάτι με τη σειρά τους Υποσχέσεις πολλές μα τα έργα ήταν όλα λίγα Σε μια παγίδα της ατιμίας Εφιάλτες του χθες υπάρχουν στιγμές Που η σκέψη προσπαθεί να προσπεράσει τ' όνειρο Σ' ένα κόσμο τόσο πονηρό ζεις και συ και γω Σ' ένα ταξίδι επιζώ είμαι πρόθυμος να σου πω το μυστικό Αμέσως παράτα τη σκέψη άσε τη ζωή να σε κλέψει Το μυαλό ν' αλητέψει και το παρόν να επιστρέψει Στον τόπο του και αυτό με τον τρόπο του Το σύμπαν να γίνει γροθιά πέρασαν χρόνια πολλά Που πολέμαγες τον πόνο μα μαζί με το χρόνο Κερδίζω μόνο μ' ένα παράφωνο τόνο Βρίσκω το δρόμο αποκρούω τις πύρινες λέξεις Βρίσκω το θρόνο όπως και συ έτσι και γω Προσπαθώ να επιβιώνω Τα λόγια που άκουσα χαραχτήκαν στο χρόνο Μοναχός κινείς μ' ένα παράξενο ρόλο στη ζωή Όπως άλλωστε και συ Εδώ έτσι κι αλλιώς μετράνε οι πράξεις Όχι τα λόγια άκουσα πολλά από πολλούς Μα λίγα είδα έφυγα μακριά απλά Τόσα λόγια που μένουν βαθιά Άκουσα πολλά μα λίγα είδα μετά την καταιγίδα Προσπάθησα να βρω ένα τρόπο να επιβιώνω Καλό κακό βλέπω στο χρόνο Τόσα λόγια τελικά κατάλαβα πως βρέθηκα εκεί Και ας μην το ήθελα Απ' τη σιωπή δεν παρασύρθηκα Όπως θα ‘πρεπε μα αναστήθηκα Σύντομα είδα τα πράγματα πιο καθαρά Και σήκωσα κεφάλι Πάλι στην ουσία δίνω βάση Ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω Έχω δοκιμάσει όλα τα σάλια Έτσι νομίζω το συνηθίζω Το πώς και το γιατί να ψάχνω μες την κάθε λέξη Πάλι αρχίζω δε δωρίζω δεν αναγνωρίζω ούτε μένα Δεν βρίσκω ούτε σένα μπαίνει το ψέμα Επιδεινώνεται το πρόβλημα Σπασμένα τα φρένα Στον κατήφορο δοσμένα Είμαι σίγουρος πως ήξερες καλύτερα από μένα Το πήρα χαμπάρι είναι παιχνίδι Οι καλύτεροι ηθοποιοί στη ζωή Δυστυχώς δεν είναι στο σανίδι Και είναι ήδη μια συγκάλυψη συναισθημάτων Πληγωμένου εγωισμού πραγμάτων Μια πηγή απροστάτευτων θαυμάτων Πάντα ήταν έτσι ποιος θ' αντέξει Η πληγή αυτή θα επιλέξει ποιος θα πει την τελευταία λέξη Τα λόγια έχουν ευθύνη Ποιος θα μείνει Στου μυαλού τη δίνη Τόσα λόγια που μένουν βαθιά Άκουσα πολλά μα λίγα είδα μετά την καταιγίδα Προσπάθησα να βρω ένα τρόπο να επιβιώνω Καλό κακό βλέπω στο χρόνο
ΚΑΛΌ ΤΑΞΊΔΙ..ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΆΝΩ ΘΑ ΑΚΟΎΩ..
Καλο παράδεισο να έχεις μεγάλε καλό αντάμωμα!, σ'ευχαριστώ για τις σκέψεις σου που τις μετεφερες σ'εμας!!!
Καλό ταξίδι Οδυσσέα!
*2020 ακόμα οχυρωμενος*
Όσο μεγαλώνεις, τόσο μειώνονται αυτές οι στιγμές...
2018
τι τραγουδαρα!!!
nasa^so la luna Brothers!!!!
αρε κουρμενταλα τι ελεγες ρε
ΡΥΘΜΟ ΚΟΥΠΛΕΔΑΡΑ
Από τα καλύτερα τους..
την συνταγή ξέρω καλά, απλά μαζεύω τα υλικά
Αγώνας δρόμου ζωη το 2017
ff.c διαχρονικη αξεια
Κομματι καταπελτης..!
to 1997akousa Ff.c gia proti mou fora,kai opote akouo Ff.c parameni i proti mou fora se ena allo kosmo xeniasto opos palia tote to 97“
Τι είναι η κλάκα?
Mee Tsos χαχαχαχαχα η κλακαα
Bronx γενετηρα του ειδους στην αμερικη,, ομως εδω ειναι ο ΒΥΡΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ!!!!!
3 άτομα χωρίς μουσικό γούστο
Mazi me tous ffc korifaioi toy eidous...
και TXC φίλε
ναι σαφως αν και άλλο ειδος
Υπάρχουνε, που λες, μερικές φορές που δεν θέλεις ν'ακούσεις επαναλήψεις και προσπαθείς να πιαστείς από γλυκά οράματα, να λείψεις από τη μολυσμένη γη, από το χώμα του θανάτου να φύγεις και σαν παιδί να σκεφτείς απλά στη χώρα του ονείρου να μείνεις. Θέλεις να φωνάξεις δυνατά, τ'αστέρια να σου δώσουν σπίθες ν'ανάψεις φωτιά και να δεις τη χορεύτρια της φυλής τ' ουρανού που θα βγει να σου πει για τα άγνωστα του νου και σαν χαθείς στα πέρατα της σκέψης σου θα υψώσεις πανιά, τοξίδι για την στέψη σου. Σαν ανατείλλει το φως, θα δεις να σου γελά ένας εαυτός που σου θυμίζει κάτι καλό απ' τα παλιά. Θα αποφύγεις τη μιζέρια, αν ανοίξεις τα χέρια τη λύση θα σου φέρνουνε χιλιάδες περιστέρια. Περισσότερα αστέρια θα λάμψουν, ποτάμια θα τρέξουν θα κλείσουν πληγές, το μυαλό και η καρδιά θα αντέξουν. Φεύγω πάλι μόνος μου, σε μονοπάτια του μυαλού Αποφεύγω τις σειρήνες της ζωής αυτής προσπερνάω, ξεφεύγω. Λοιπόν, που λες, από δω για το δικό μου το καλό δεν μένει το μυαλό μου ούτε λεπτό στον κόσμο αυτό και μ' αυτό στα υπ' όψιν, εξαντλώ την κάθε σκέψη αναπνέω τον αέρα στον τόπο αυτό, γι' αυτό τον κάνω να μ' αρέσει κι όσο αντέξει. Το ταξίδι θα βρει τον τρόπο για να επιλέξει τα καλά και τα σκάρτα να ξεχωρίσει και να διαλέξει επόμενη λέξη, εκείνα που κρύβουν την ουσία και είναι τόσο ξεχασμένα στα όνειρα δεν αξίζει το σκοτάδι, όμως γκρεμίζω ένα ένα ματωμένα, από το χρόνο ξεφτισμένα, μοιάζουν ξεγραμμένα από τον καθένα βασισμένα στη ζωή μου, όμως φυλάω για μένα τα όνειρα μου μαζί με ολα εκείνα που με όλα μαζί που έχω χρόνια στην καρδιά μου καλημέρα θα πω σε όλους σας, λοιπόν, με τη σειρά μου στην υγεία μου θα πιω, θα μεθύσω από ζωή θα τραγουδώ ως το πρωί, έλα και συ μαζί. Δεν θέλω να δω κανέναν, τέρμα. Βαρέθηκα πια το ψέμα Σαρκοβόρα υποκρισία με γέμισε, τ' αυτιά μου βγάζουν αίμα. Απλά θέλω μονάχος μου να μείνω και να πίνω στην τελευταία ρουφιξιά πουλί να γίνω και να απολαύσω την περιπλάνιση σε απέραντα λειβάδια ζωής με μια ουράνια μελωδία, για δρόμο μιας πορείας σωστής. Έχω και γω όνειρα, όπως έχετε όλοι εσείς. Μια ευχή πετάω ψηλά, αγκάλιασέ την αν τη δεις. Οι πληγές κλείνουν κι αυτές στιγμές ζωντανές που ζητάν απ' τον κόσμο να ζήσει, ν' αφήσει πιο πίσω το μίσος, να κλείσει ισόβια τον ίδιο κακό εαυτό και να ν' αρχίσει την πίκρα να διώχνει, να νιώθει πως είναι ψηλά, να μιλήσει για εκείνα που πνίγουν την κάθε του σκέψη, το δρόμο που υπάρχει μπροστά του ν' ανοίξει και ν' αφήσει τα σημάδια του ανεξήτηλα στο τώρα. Ήρθε η ώρα. Στο μέλλον δεν κοιτάζω, μα ψάχνω τις στιγμές που θα'χει περάσει η μπόρα. Σηκώνω το κεφάλι ψηλά, σ' αυτό αφοσιώνομαι αποκλειστικά τη συνταγή ξέρω καλά, απλά μαζεύω τα υλικά. Μα οι καημοί δεν φαίνονται γιατί ζούνε αλλού μέσα στα βίαια μονοπάτια ματωμένου μυαλού Γλείφω πληγές, βρίζω το χθες και καταριέμαι αμέσως τις ώρες που με πιάνω και μένα να βαριέμαι ταυτόχρονα, δεν κρατιέμαι, ανοίγω φτερά και πάω ψηλά ξανά αντιδρώ στα σημάδια της ζωής αυθόρμητα και πετάγομαι μακριά, λειτουργώ με χαρά σπάω τον ήχο, τρέχω, μιλάω στα πουλιά. Πια στο παρόν ζω μ' ένα ναι, γιατί με το ίσως δεν γίνεται τίποτα. Το μίσος που κρύψαν βαθιά στην καρδιά σου κοιτάζεις και βγαίνει ανύποπτα. Απέβαλλε, λοιπόν, τις πληγές του χτες κι απόλαυσε τις στιγμές αυτές Ξέφυγες όπως θα' θελες και συ απέφυγες και είδες εκείνα που φτύνουν μιζέρια και με σκοτεινό περιτύλιγμα σχέδια και συμφέροντα ετερώνυμα τα πιο όμορφα όνειρα ήταν, εξάλλου, πάντα ανώνυμα. Κατάλυμμα βρήκα στη γραφική αντιμετώπιση των πραγμάτων, έτσι απλά. Είναι στ' αλήθεια πιο ωραία - μοιάζει με τις στιγμές που σου μιλά το χιπ χοπ δυνατά, στη ψυχή και στο σώμα τόσο βαθειά, και το κρατάω αγκαλιά λιώνω σωστά κι ανέμελα με μια! Το μικρόφωνο σε κάθε ευκαιρία έχει γραφτεί στην ιστορία η ζωή είναι πιο γλυκειά, σου λέω δεν είναι αγγαρεία. Είναι λίγες από τις στιγμες αυτές, μέρα με τη μέρα γίνονται ακόμα πιο πολλές Η ψυχή μου τραγουδάει το σκοπό αυτόν και πιο πέρα πάει, φτάνει ψηλά, στον ουρανό ακουμπάει. Οι στιγμές που ξεφεύγεις και όλα τα αποφεύγεις.. Είναι οι στιγμές που ξεφεύγεις.. Δεν θέλεις και φεύγεις...
Τέτοιο συγκρότημα απλά δεν θα ξανά υπάρξει ποτέ,σε κανένα μέρος του πλανήτη,για μένα είναι όλη μου η ζωή.
i klaka tis staxtis
re mages kserei kaneis pios ekane tis paragoges ton razastarr?
JIMMYSS SENGA οι ίδιοι.
APENERGOPOIISE TA SXOLIA NA MI LEEI PIPES KANEIS OTI KAI NA POY EINAI LIGO
Den yparxoun logia gia auto to kommati,gia auto to disko kai gia auto to sugkrothma..............
γλυφω πληγες,βριζω το χθες και καταριεμαι
ΣΕΒΑΣ
fuck you hater i ll find you . . . .
JUST REAL HIP HOP
Δε θελω να δω κανέναν τέρμα βαρέθηκα πια το ψέμα, σαρκοβόρα υποκρισία με γέμισε τ'αυτια μου βγάζουν αίμα. Απλα θέλω μοναχός μου να μείνω και να πίνω, στην τελευταία ρουφηξιά πουλί να γίνω, και να απολαύσω την περιπλάνηση σε απέραντα λιβάδια ζωής, με μια ουράνια μελωδία διάδρομο μιας πορείας σωστής. Εχω και εγώ όνειρα όπως έχετε ολοι εσείς, μια ευχή πετάω ψηλά αγκάλιασε την αν την δεις...
Ρυθμοδαμαζοντας σε Λεπτη Γραμμη - εφτασε η Κλικα της Σταχτης ...
Και under pressure ειναι καλοι φιλε.
αυτό λεει
palikargia me esas megalosa
FF.C εννοειται και παρεμβολες
ξεχασες ff.c. αλλα σε βρισκω ωραιο
H Dustheadz clique ήταν μια ιδέα των FFC. Hταν κάτι σαν αλληλο - υποστήριξη των FFC με τους Razastarr. υ.γ. Στους στοίχους πετάνε πολλά υπονοούμενα (ουσιαστικά για τον BD Foxmoor) υ.γ.2.Την εισαγωγή κάνει ο Νικόλας των Razastarr και όχι ο Οδυσσέας όπως διάβασα κάπου.
Ti ine to BD FOXMOOR
paideia enas stixos ton razastarr pou paei kapws "h fulh tou ouranou menei ekei gia na sou 8umhsei pws apo thn idia 8esh to asteri pou saresei psaxnei tropo gia na pesei" apo pio komati einai?
Το τέλος :)
TXC , Razastarr , Αναφλεξη , Αλφα Γαμα = hiphop με νοημα , τι να πει κανεις για τους σημερινους καραγκιοζηδες....
άκυρο το βρήκα δεν ειναι τον razastarr
poio einai auto pou leei anoikse ta matia soy anoikse ta autia sou?
Μη ξεχνάμε τον Δημήτρη φίλε, τον Σκηνοθέτη τον ιδρυτή και τον δημιουργό των περισσοτέρων κομματιών. FF.C RESPECT
Και μια βολτα στην εξοχη θα μοιαζει με κατι απο αλλο πλανητη.... ;/
Το ζούμε σήμερα!!!! 😷